علی نصیریان بازیگر بزرگی است.توانائی او در ایفای نقش های پیچیده و درونگرا بر کسی پوشیده نیست.مش اسلام فیلم"گاو" وقتی پابه وادی سینما گذاشت بدل به بازیگری متفاوت شد.آقای هالو،پستچی،مهرگیاه،سرایدار،دایره میناو...بخشی از بضاعت سینما برای حضور این آکتور هنرستان هنرپیشگی بود.سینمای پس از انقلاب که ستاره سازی را برنمی تابید و قهرمان سازی را نمی شناخت رو به مو سفید کرده ها آورد،پس نصیریان محملی برای حضور پررنگ تر یافت و کمال الملک،کفشهای میرزانوروز،جاده های سرد،ناخداخورشید،شیر سنگی،دزد و نویسنده،سالهای خاکستر،روزباشکوه،بوی پیراهن یوسف،دیوانه از قفس پرید و...بازی هاي این چهره ماندگار را ماندنی کرد.نصیریان البته انتخاب ضعیف و اشتباه هم داشت،آثاری که به واسطه دوستی ویا پیش بینی های نادرست از او چهره ای معمولی و گاه تکراری ارائه می داد.

علي نصيريان و هانيه توسلياستاد نصیریان که مفتخر به نشان درجه یک هنری از دست خاتمی بود در سالهای اخیر به تلویزیون بهای زیادی داده است.نبود فیلمنامه و نقش خوب در سینما٬ شاید هم دغدغه نان او را متقاعد به حضور در حوزه ای کرده که گرچه نصیریان سرو گردنی بالاتر از اثر بوده اما برای او رهاوردی ماندنی نداشته است.بیننده تلویزیون گرچه این سالها حضور نصیریان را در آثاری مثل ملاصدرا،همسایه هاو صنوقچه مش خیرالله به وفور دیده اما خاطره بازی های درخشان وی در آثاری همچون سربداران،هزاردستان و گرگها چیزی نیست که از یاد برود.

"میوه ممنوعه" این روزها از شبکه دوم و به مناسبت ماه مبارک رمضان روی آنتن رفته است.کار حسن فتحی اثری متفاوت از سریالهای مناسبتی مشابهی است که در شبکه های مختلف پخش شده و می شود.این سریال داستانی برگرفته از شاه لیر و شیخ صنعان دارد ،کاری که بدون اغراق علی نصیریان رامی توان ستاره این سریال دانست.نصیریان در اینجا نقش حاج یونس فتوحی،بازاری متمول و پرهیزکاری را بازی می کند که در پی فرار دخترش از خانه و اختلاف با پسر رانت خوارش به کمک دختر یک ورشکسته کارخانه دار می آیدو در کشمکش یک مثلث عاشقی با حسابدار جوان کارخانه دل به "هستی" می بازد و پنجاه سال عبادت را به تاراج یک عشق زمینی می سپارد. نصیریان البته پیش از این در فیلمهای آقای هالو و مهرگیاه در نقش عاشق دلباخته ظاهر شده بود.حتی در اوج بازیگری سینمائی اش درایفای نقش دائی غفور در بوی پیراهن یوسف در قالب پیرمردی سرخورده از شرایط روزگار ظاهر شده بود،نقشی که بسیار نزدیک به حاج یونس بود.او در نزدیک ترین نقش سینمائی اش به حاج یونس فتوحی دلباخته، پیش از این " دیوانه از قفس پرید" را بازی کرده بود که معادل شیخ صنعان تلویزیونی اش به شمار می آید. اما بازی نصیریان در "میوه ممنوعه"ترکیبی از همه این چند نقش است و او با توانائی خارق العاده اش به نقش جان داده،شاید یکی از فصل های خوب قسمت شانزدهم سکانس رودررویی با هستی/بیان عشق/درگیری با فرزاد باشد که به خوبی از عهده این نقش حسی برآمد و از نگاه نافذ و معنادارش به خوبی استفاده کرد.به یاد بیاوریم بازی او را در لحظه ای که چند قسمت پیش ،روبه هستی و تسبیح به دست می گوید"من همه این کارها را به خاطر ... خدا می کنم" و در هنگام بیان كلمه خدا به هستی نگاه می کند و پس از لحظه ای سکوت انگار بخواهد بگوید به خاطر تو،لحن بیانش را تغییر می دهد.یا در لحظه گاز زدن به سیب در حیاط خانه و پس از رفتن هستی، او قدرت یک بازیگر حرفه ای را به رخ می کشد.صحنه دعوای او با خدا در قسمت شانزدهم گرچه شبیه دعوای دائی غفور با خدا (بوی پیراهن یوسف) است اما بازهم دیدنی است.

علی نصیریان بازی خوبی در میوه ممنوعه ارائه داده است.به جرات می توان سطح کیفی بازی اش را حتی بالاتر از قاضی شارح سربداران و ابوالفتح هزار دستان دانست.او چونان در افسون عشق شناور است که یادمان می رود حالا ۷۳ سال دارد.

مطالب مرتبط در همین وبلاگ:

داستانهای تلویزیون در ضیافت رمضان + ساعات پخش